So long, you crazy diamond..
Remember when you were young, you shone like the sun.
Shine on you crazy diamond.
Now there’s a look in your eyes, like black holes in the sky.
Shine on you crazy diamond.
You were caught in the cross fire of childhood and stardom,
blown on the steel breeze.
Come on you target for faraway laughter, come on you stranger,
you legend, you martyr, and shine!
You reached for the secret too soon, you cried for the moon.
Shine on you crazy diamond.
Threatened by shadows at night, and exposed in the light.
Shine on you crazy diamond.
Well you wore out your welcome with random precision,
rode on the steel breeze.
Come on you raver, you seer of visions, come on you painter,
you piper, you prisoner, and shine!
Nobody knows where you are, how near or how far.
Shine on you crazy diamond.
Pile on many more layers and I’ll be joining you there.
Shine on you crazy diamond.
And we’ll bask in the shadow of yesterday’s triumph,
and sail on the steel breeze.
Come on you boy child, you winner and loser,
come on you miner for truth and delusion, and shine!
Το blog αυτό απόψε φοράει τα μαύρα ρούχα του και ακούει δυνατά το Shine on, you crazy diamond, το πιο αγαπημένο του τραγούδι.
Ο άνθρωπος για τον οποίο μιλάει, έφυγε σήμερα στα 60 του χρόνια.
From now on, the Madcap laughs up up in the sky.
Farewell, Syd Barett…
“So long” και στην εφηβεία μας ή στην ψευδαίσθησή της…Πώς μεγαλώνουν όλοι – κι ακόμα χειρότερα, πώς “φεύγουν” – οι “σύντροφοί” μας εκείνης της εποχής…
παλι ‘ορφανεψανε’ μερικοι…
Δικαίως πενθεί το μπλογκ… Αλλά είναι καλυτερα να βάλει μαύρα ρουχα και να χορέψει, όπως θα ταιριαζε και στο διαμάντι που έφυγε…Μελαγχολικες καλησπερες…
RIP…Στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε τώρα είναι ένα reunion στην μνήμη του Syd!
1.Αισθανόμαστε αμήχανα και παράξενα.Απο εσένα το μαθαίνουμε…2.Μας έλλειψες.ΠΟΛΥ.3.Γράφεις δημιουργικά και ασταμάτητα-καλό αυτό.Πρέπει με την πρώτη ευκαιρία,να στρώσουμε κώλο για κανένα τρίωρο,για να διαβάσουμε και να απολαύσουμε όσα έχεις γράψει την τελευταία εβδομάδα που απουσιάζαμε.Κακό αυτό για μάς!Θα μας κλείσεις μέσα καλοκαιριάτικα κακούργα αγαπημένη!:-Ρ
What’d you ever say today when you’re in the milky wayoh tell me pleasejust to give you a squeezeif I met you – I told you what to doseems a whilesince I could smile the way you do…
Καλο του ταξιδι…
:(:(:(:(& respect
Εδώ το μαθαίνω…Baby Lemonade, Love you και Arnold Layne απο μένα.
Θα ήθελανα αποθέσω ένα άστρο στη σωρό του…
έμεινε η μουσική του στις καρδιές αυτών που την αγάπησαν, όπως στη δική σου!
για την ακριβεια, οταν γραφτηκε το τραγουδι αυτο, η κλινικη μελαγχολια του τον ειχε νικησει….
Χαιρομαι που κατάφερα να τον δω από κοντά, σε μια εκδρομή στο Cambridge (μου τον έδειξαν δηλαδή γιατί ήταν αγνώριστος… είχε μόλις χάσει και την μητέρα του… ένας ήσυχος άνθρωπος, ζωγράφιζε και περιποιούνταν τον κήπο του…)Λυπάμαι που οι στίχοι του και τα τραγούδια του θα αποκτήσουν πια την ταυτότητα ενός νεκρού…Δεν έπρεπε να βάλεις αυτή την τελευταία φωτογραφία, shine on… έτσι ήταν όταν το είδα… αλλά προτιμώ τον Syd του Interstellar Overdrive, του Octopus…”Lucifer Sam, saw your cat, always sitting by your side”Adios my surreal, lo-fi and tormented soul…
…thanks Syd….goodbye…!
Βρέθηκα κάποτε μια ανάσα από συναυλία των Pink Floyd, αλλά δεν τα κατάφερα τελικά. Θα μου μείνει βάρος…Αυτό που νομίζω ότι κανείς της γενιάς μας δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι τα απίστευτα πάρτι της δεκατίας του ’70. Ποιος δεν έχει χορέψει (μπλουζ!) το Shine On, You Crazy Diamond; Αλλά αργότερα το εκτιμήσαμε πραγματικά. Όταν το καταλάβαμε πραγματικά…
so long…..R.I.P.